พรีหลูด

ในที่สุดก็ได้เริ่มซะที การทำบลอกดีๆที่เล่าเรื่องราวในชีวิตช่วงสั้นช่วงหนึ่งของชีวิตเรา กะจะให้เป็นบลอกที่มีอายุซัก 3 เดือน ก็พอ
ตั้งใจว่าให้คนอ่านได้ฟีลเหมือนดูดอกไม้ไฟ สว่างประทับตาในชั่วอึดใจ แล้วดับไปแต่ตราตรึง

การทำบลอกถือเป็นหนึ่งในร้อยแปดโปรเจ็กค์ของเด็กทริปปิค่อลลักษณ์เจ็ดอย่างเรา
(อ่านคำอธิบายเรื่อง ลักษณ์ ได้จาก เอนเนียแกรม เป็นลิงค์ไปบลอกของดีดีหน่ะ ดีดีเขียนอธิบายไว้ได้เข้าใจง่ายรวบรัดดี ด้วยความเป็นเจ็ดของดีดี้ ดีดี้ก็เลยอนุญาตให้เราทำลิงค์ไปได้ ขอบคุณครับ แนะนำให้คนที่ยังไม่รู้ ไปอ่านไว้ซะ เพราะ เราคงพูดถึงอีกบ่อยๆอ่ะ )

สัญญาฝนไว้ว่าจะทำบลอกให้อ่าน มาตั้ง 3 เดือนแล้ว แต่แรงบันดาลใจในการทำบลอกของเราก็เหมือน ดอกไม้ไฟ อะนะ สว่างบรรเจิดขึ้นมาในชั่วอึดใจแล้วมอดไปในพริบตา
เพราะงั้นไม่ต้องแปลกใจหรอกฝน ที่เราไม่ได้ออนmsnมา2เดือนหน่ะ เพราะจะหนีหน้าเธอจริงๆหน่ะแหละ อืม

อย่างที่ว่า บลอกนี้เราตั้งใจทำเพื่อเอนเตอร์เทน ฝน โดยเฉพาะ เนื่องจากความรู้สึกกิ๊ล์ท เดิม เพราะ
เราเคยมีโปรเจกค์นึง ( รู้สึกจะเป็นโปรเจกค์หมายเลข 69.2ข ) ว่าจะทำหนังสือทำมือ เล่มนึง ให้ฝน เอาไปอ่าน แก้เหงาที่เมืองนอก ให้ค่อยๆเปิดอ่าน เดือนละตอน เดือนละตอน ….
เป็นโปรเจกค์ที่ฟังดูโรแมนทิคดีแมะ
และแล้ว วันแล้ววันเล่า … จนฝนมีแฟน ช่วยดับร้อนผ่อนเหงา ได้บ้างแล้ว ….. เราก็ยังไม่เริ่มเขียนหนังสือ
วันแล้ววันเล่า จนฝนเรียนจบมีงานทำชีวิตเฮฮาปาจิงโกะ ไม่น่าจะเหงาแล้ว …... เราก็ยังไม่เริ่มเขียนหนังสือ
วันแล้ววันเล่า ก่อนที่ฝนจะมีลูกแก้เหงา หรือ กลับมาประเทศไทย แล้วด่า “ แกจะให้กระดาษปึกนี้ไว้ให้ชั้นเช็ดตูดลูกเหรอยะ ”
เราก็ตัดสินใจคลอดบลอกนี้ขึ้นมา (เกือบตายทั้งกลมแล้วนะมึง) (และฝนก็จะได้ไม่สามารถเอาจอคอมไปเช็ดตูดลูกได้ด้วย)

ฝนเป็นแรงบันดาลใจให้เราทำบลอกนี้ แต่เราเขียนบลอกนี้โดยเห็นหน้าเพื่อนๆของเราทั้งเพื่อนบดินทร เพื่อนรามา เพื่อนแปดริ้ว และเพื่อนอันคลาสลิฟาย ขณะกำลังอ่านบลอกของเราอยู่เหมือนฟังเราเล่าเรื่องนู่นเรื่องนี่(ที่พวกแกมักจะโดนเรายัดเยียดเล่าให้ฟังเสมอ) เพราะงั้นเราจะดีใจมาก ถ้ามีเพื่อนๆให้ความสนใจ คอยติดตามอ่านบลอกนี้ต่อ นะ นะ นะ



อย่างที่บอกว่า จะพยายามอัพเดทสัปดาห์ละครั้งให้ได้ซัก3เดือนเพราะเรื่องของบลอกนี้ จะว่าด้วยชีวิตของเราขณะที่อยู่ที่ท่าตะเกียบเป็นเวลาสามเดือนหน่ะ ดูมีคอนเซปต์ดี (ทำพูดไปงั้น ที่จริงเป็นเพราะสันดานตัวเอง ให้จดจ่อสมาธิทำอะไรนานๆไม่ได้อยู่แล้ว)

ถ้าบลอกที่เราทำขึ้นมา ได้เอนเตอร์เทนผู้อ่าน ให้ได้ยิ้ม ได้มีความสุขไม่ว่าจะน้อยหรือมากแค่ไหน ก็ตาม เราขอผลกุศลนี้ ให้เป็นพลังกำลังใจ แก่แม่ของปลา ให้เป็นพลังช่วยต่อ แรงหายใจ ในแต่ละวัน แก่แม่ หรือ ให้ผลกุศลช่วยนำให้มีเรื่องดีดี ให้แม่ได้ยิ้ม หรือหัวเราะได้ แม้จะเป็นเพียงเปลือกนอก ก็ยังดี นะครับ



เอ๊ะ ทำไมรุ้สึกเหมือนกล่าวจบพิธี ยังงั้นหล่ะ พึ่งเริ่มเปิดบลอกนี่หว่า